Wie is Bjorn nu eigenlijk?

Misschien een vreemde vraag als je dit blog een tijdje aan het volgen bent, maar ik denk dat het goed is als je me eens een beetje beter leert kennen. De meeste bezoekers hebben zo langzamerhand wel ontdekt dat er een foto van mij op de site staat en dat de artikelen die ik de laatste tijd schrijf meer en meer van mezelf laten zien, de dingen die ik bedenk en doe voor html-site.

Inleiding

Ik wil dit artikel beginnen met de periode van 1972 tot en met 2003. Dat is zeg maar de periode voordat ik internet en websites bouwen leerde kennen. In een vervolgartikel zal ik beschrijven hoe de eerste jaren waren toen ik websites bouwen leerde ontdekken. Mocht het nodig zijn dan lees je in een derde artikel de ontwikkeling van het laatste jaar.

1972, de eerste levensjaren

In 1972 ben ik geboren in Apeldoorn. Binnen een paar jaar kreeg ik een zus, een pleegzus en een pleegbroer. We verhuisden naar een wat groter huis en daar kwamen vervolgens nog twee broers bij. De pleegkinderen vertrokken op een gegeven moment weer, maar mijn vader had wat met kinderen en met name met kinderen die extra zorg nodig hadden. Hij werkte zich op van groepsleider naar directeur van een kindertehuis in Apeldoorn.

In die tijd was ik een wat verlegen jongen op een basisschool in Apeldoorn. Ik kon wel aardig mee, maar blinkte nergens in uit. Zeker niet in sport, daar was ik de jongen die als een van de laatste werd gekozen als er groepen gemaakt werden.

Verhuizen naar Oosterbeek

Toen ik 12 werd was er toch wel een hele verandering. In 1984 verhuisden we van Apeldoorn naar Oosterbeek, een dorp bij Arnhem. Weer vanwege het werk van mijn vader, hij startte een opvangtehuis voor jongeren die om de een of andere reden niet meer thuis konden wonen.
Ik moest nog een jaar naar de basisschool -groep 8- en vervolgens ging ik naar de middelbare school in Arnhem. Dat was niet de leukste tijd. Ik werd gepest en was een beetje een pispaaltje. Er waren wat zonderlingen in de groep die wel met me optrokken, maar verder was ik er niet echt gelukkig.

Ik deed er ook niet heel hard mijn best, de loopbaan was als volgt, Havo 1, Havo 1 nog eens, Havo 2, Mavo 3, Mavo 4, geslaagd, Havo 4 en Havo 5, geslaagd met een 7, vier zessen en een 5 (voor duits…).

Naar de PABO

Tja en dan, een vervolgopleiding kiezen. Eerst leek met het leuk om de school voor journalistiek te gaan doen, maar uiteindelijk zag ik meer heil in de PABO. Misschien wel gezien het feit dat ik van thuis uit wel meegekregen heb om met mensen te werken.

De Pabo was wel een ommekeer. Ik werd wat zekerder van mezelf, leerde interessante mensen kennen en merkte dat ik dit kon. Het leren lapte ik nog steeds aan mijn laars, maar de praktijk was helemaal mijn ding. Dit kon ik!

Ik heb 5 jaar over de PABO gedaan. Inmiddels was ik op kamers gaan wonen en sloeg ik meer en meer mijn vleugels uit. Een jaar verloren doordat ik de ziekte van Pfeiffer kreeg, maar goed, voor mijn ontwikkeling was dat niet verkeerd.

In het laatste jaar leerde ik mijn huidige vrouw kennen. Zij bracht me tot de conclusie dat ik de PABO echt moest afmaken. Dat heb ik gedaan en toen ben ik in Rotterdam gaan werken op een basisschool midden in het centrum.

Computers? Nog niks mee

Toendertijd, en dan heb ik het over 1997, was er op een basisschool nog geen computer te vinden, o ja, mijn directeur van toen had al een laptop! Ik had in ieder geval nog niks met die dingen. Toen ik in 1999 in Bilthoven op een school ging werken, kreeg ik een beetje interesse en kocht ik mijn eigen computer. Internet? Nooit van gehoord!

Ik kon aardig overweg met Windows 98 en ik mocht de ICT-er van de school bijstaan met ICT ontwikkeling op de school.

Mijn vrouw is een Zeeuwse en die wilde graag weer terug naar Zeeland verhuizen. Ik ben toen gaan solliciteren en werd aangenomen op en school voor Voortgezet Speciaal Onderwijs. Op die school is mijn passie voor websites bouwen ontstaan, maar daarover vertel ik morgen, in het tweede deel, meer.