Een opleiding volgen? Zin of onzin?

Drie jaar geleden had ik een goed gesprek met een coach, iemand die mij op weg hielp te zoeken naar wat ik wilde in het leven. Ik was licht gefrustreerd dat in mijn werk de betere banen vrijkwamen voor mensen die beter opgeleid waren, meer diploma’s hadden.

Ik vertelde aan mijn coach dat ik dat belachelijk vond. “Het gaat toch om wat je kunt? Niet om welke papiertjes je hebt?” Zij gaf mij toen de beste tip die ik eigenlijk ooit heb gehad. Ze zei: “zit nu eens niet zo te zeuren, ga gewoon een opleiding volgen en kijk dan of dat een verschil maakt.”

Die opmerking heb ik ter harte genomen en ik ben er mee aan de slag gegaan. Ik ben de opleiding Master Educational Needs gaan volgen en mag mezelf inmiddels (na twee intensieve jaren) Master in Education noemen.

Ben ik door die opleiding nu een beter mens geworden? Beter in mijn vakgebied dan voor die tijd? Dat zou ik niet durven zeggen. Maar ik heb wel een aantal andere voordelen opgedaan doordat ik een opleiding ben gaan volgen. Dus ik ben er wel beter van geworden, en dat kan ik iedereen aanraden.

Vijf zaken die ik heb geleerd door het volgen van een opleiding…

1. Het gesprek aangaan met anderen
2. Je eigen standpunt durven verdedigen
3. Nadenken over wie je bent en wat je wilt
4. Loskomen van de dagelijkse sleur
5. Je wordt serieus genomen

Het gesprek aangaan met anderen

In een opleiding, bij het volgen van een studie zit je met anderen in een klas. Niet met je collega’s, wel met mensen die min of meer in eenzelfde vakgebied zitten als jijzelf of dezelfde doelen willen behalen als jij.

Maar allemaal zitten ze er wel met hun eigen achtergrond, hun eigen verhaal en vooral hun eigen mening en ideeen. Dan ga je dus vaak het gesprek aan. Je voert gesprekken over je werk, over het leven, over van alles eigenlijk. Jij stelt vragen, anderen stellen vragen en zetten jou even op scherp.

Door het gesprek aan te gaan met anderen word je gedwongen na te denken over jezelf. En dat is heel goed! Daardoor leer je meer van jezelf kennen!

Je eigen standpunt durven verdedigen

Bij een goede studie krijg je vaak als opdracht iets over jezelf te vertellen. Soms in de vorm van een pitch, of in de vorm van een groepsopdracht, om elkaar te leren kennen of om je eindverslag te promoten. Er zijn allerlei redenen te bedenken waarin je je standpunten naar voren moet brengen.

En dat is natuurlijk spannend, want je hebt een gelijkwaardig en kritisch publiek tegenover je zitten. Hoe zullen ze reageren en welke vragen zullen ze stellen.

Maar dit is o zo goed! Je leert namelijk om je standpunten te verdedigen. Ook weer met het voordeel dat je dit doet bij mensen die je in twee jaar goed leert kennen, maar die je, als dat nodig is, nooit meer hoeft te zien. Het zet je even op scherp.

Nadenken over wie je bent en wat je wilt

In je eentje kun je nadenken over wie je bent en wat je wilt. Maar je zult het met me eens zijn dat dit lang niet zo effectief is dan wanneer je dit met anderen doet. En zeker wanneer je met deze anderen gaat sparren over alles wat jou beweegt.

Je komt daarmee zelf in beweging. Er worden ineens andere vragen aan je gesteld dan wanneer je zelf vragen zou stellen. Je stelt kritische vragen aan anderen en jou worden kritische vragen gesteld. Daar word je actief op jezelf terug geworpen zonder dat het vervelend wordt.

Loskomen van de dagelijkse sleur

Ik had een groot voordeel met mijn studie, deze werd betaald vanuit de lerarenbeurs. Ik kreeg dus een dag in de week om met de studie bezig te zijn.

De studie zelf was al op een andere plek dan de werkplek. Maar ook de dag van de studie was zo ingericht dat je even niet met je werk bezig was. Je focust je die ene dag even op je studie en de rest is bijzaak.

Je bent niet in de sleur van thuis, je bent niet in de sleur van je werk, je bent even onder andere mensen. Dit loskomen van de dagelijkse sleur voelde als een bevrijding. Ik betrapte mezelf er op dat ik er naar uit keek!

Je wordt serieus genomen

Eenmaal mijn diploma op zak, besefte ik dat mensen anders met mij omgaan. Je bent afgestudeerd en hebt een bepaalde stap genomen die niet iedereen gedaan heeft. Dat heeft tijd gekost, soms bloed zweet en tranen om iets op tijd ingeleverd te krijgen. Dat geeft voor jezelf een bepaalde voldoening, voor anderen iets om te erkennen dat er iets is gepresteerd.

Ineens besefte ik dat mijn coach me iets veel waardevollers had meegegeven dan alleen een diploma. Ik had respect gewonnen van anderen, ik had iets gevonden bij mezelf.

Nogmaals… ik ben er geen beter mens van geworden en ik vind niet dat ik nu beter ben in mijn werk dan anderen die de opleiding niet hebben gedaan, maar het heeft me wel degelijk als mens anders gemaakt en dat is denk ik waar het allemaal om gaat!

Foto: Anabell Alicia